Ayurveda'nın Tarihçesi

​Ayurveda'nın ebedi bir bilim olduğu ve evrenin yaratılışından önce bile var olduğu söylenir. Ayurveda'nın yaratıcının kendisi olan Brahma'da bulunduğuna inanılmaktadır. Ayurveda'nın kökenleri, bronz çağının İndus vadisine ulaştığı MÖ 3300 ila 1300 yıllarına kadar uzanmaktadır. Bugün Ayurveda ile ilişkilendirdiğimiz birçok bitki ve gıda burada yetiştirilmiştir. Uygarlığın merkezi daha sonra Ganj'a taşındı ve MÖ 500 ila 1000 yıllarında Vedaların yaratılmasıyla aynı zamana denk geldi. Ayurveda'nın pek çok unsuru Vedalar'da tarif edilmiştir.

Ashtanga Hridaya, Bhavprakash ve Bhaisajya Ratnavali, Charak Samhita, Kashyap Samhita, Madhav Nidan, Sharangdhar Samhita ve Susrut Samhita klasik metinlerden veya 'Ayurveda Kitaplarından' bazılarıdır.

Ayurveda, özellikle Charak Samhita ve Sushrut Samhita'dan sonra hurafelerden uzaklaşmış ve daha net bir çerçeveye kavuşmuştur. Cengiz Han'ın ve hatta Babürlülerin istilaları sırasında Ayurveda, tercih edilen ilaç olarak öne çıkmaya devam etti.

Doğu Hindistan Şirketi Hindistan'a ulaştığında, batı dünyasından gelen akademisyenler Ayurveda ve bitki bazlı ilaçlarla tanıştı. Ancak bu yıllarda birçok metin ve teknik batı etkisiyle kaybolmuştur. Bağımsızlıktan sonra yeniden canlandı ve o zamandan beri gelişmeye devam ediyor.

Hindistan'da Ulusal Ayurveda Günü Dhanvantari Jayanti'de kutlanmaktadır. Dhanvantari'nin Tanrıların hekimi olduğuna inanılır ve aynı zamanda ruhsal şifayı temsil eder.